Boos

Ik heb hier al eens geschreven over mijn WordPress familie, een klein groepje blogs van volgers en gevolgden. Sommige voelen als broer of zus en andere weer meer als neef of nicht. En als ik dan het gevoel heb dat het niet zo klikt tussen twee familie leden dan vind ik dat vervelend. Dan wil ik er voor zorgen dat het wel klikt. Maar dan realiseer ik me dat het geen echte familie is en dat ze zelf bepalen wie ze leuk vinden. En wanneer er een misverstand ontstaat door verkeerde woord keuze en de ander boos is dan voel ik mij rot. Want dat is het laatste wat ik wil boze familie leden.
En soms heb ik momenten dat ik wil dat het aantal volgers maar blijft groeien en groeien totdat ik me beseft dat ik dan de intimiteit van zo’n klein groepje kwijt raakt. Dat ik zoveel volgers hebt dat op elk bericht er twintig reacties komen die allemaal het zelfde zeggen. Dat er in twintig verschillende bewoordingen gezegd wordt dat ze iets leuk vinden of dat ze mee leven. En uit beleefdheid moeten ze natuurlijk allemaal beantwoord worden. Dan heb ik toch liever een klein groepje volgers.
Maar waar ben ik nu zo boos om? Op 2 mei heeft Anna, een van mijn “familieleden”, het artikel “Dutch people and their fear of the Islam.” gepubliceerd en op 20 mei geherblogged. Een prima artikel waar ik helemaal achter sta. Op 5 juni vond ene Frank de Vries het nodig om een reactie te plaatsen. Dit was de eerste keer dat ik boos werd. Hij behandelde Anna alsof ze een klein kind was die alleen maar “Sissi verhalen” leest. Iedereen die Anna’s blog kent weet wel beter. Ik wilde toen al reageren maar omdat Anna zelf gereageerd had met “Bedankt voor je reactie.” vond ik het voldoende om haar te zeggen dat deze reactie van klasse getuigde. Zondag (8 juni) kwam er een nieuwe reactie van Frank de Vries. Hij vond dat we ons er makkelijk van af maakte. In zijn reactie was hij weer heel negatief over Anna en over mij. Wat hij over mij zegt dat interesseert mij niet zo. Maar ik had wel het gevoel dat je van mijn “familie” af moet blijven. Ik kon het dan ook niet laten om te reageren. Hij vergeleek ons met de Nederlandse regering vóór de tweede wereld oorlog en hoe ze geen oog hadden voor de dreiging van de nazi’s. Ik heb toen geantwoord dat ik zijn moslim haat vergeleek met de joden haat van de nazi’s en dat hij de grote dreiging is. Uiteraard is Anna in staat om dit zelf allemaal af te handelen maar ik was boos en kon mij niet beheersen. Een nadeel van een familie gevoel.