China

Op dit moment ben ik op vakantie maar zo vlak voor mijn vakantie had ik ineens de energie om blogjes te maken.Vorige week heb ik jullie >>hier<< al verteld over de Albelli fotoalbums. Vandaag wil ik alleen het album van China 2013 met jullie delen.

>> Klik hier om het album te bekijken <<

Dit is niet bedoeld als reclame voor Albelli. Ik ben niet door Albelli betaald. Sterker nog, ik heb deze albums gewoon zelf moeten betalen. Als jullie andere ervaringen hebben met Albelli laat het dan gewoon weten in een reactie. Ook wanneer jullie goede ervaringen hebben met een ander bedrijf kunnen jullie dat gewoon schrijven in een reactie. Als jullie dat vorige week al gedaan hebben dan hoeft dat uiteraard niet nogmaals te doen.

Omdat ik op vakantie ben kan ik jullie reacties niet lezen en daar dus ook niet op reageren, maar laat dat jullie niet weerhouden.

Ecoline tekening

Op dit moment ben ik op vakantie maar zo vlak voor mijn vakantie had ik ineens de energie om blogjes te maken. Zo was ik voor de vakantie aan de slag gegaan met de Ecoline die ik had aangeschaft. En mijn “kunst”-werkje begon met een foto. Deze foto heb ik dit jaar gemaakt in Turkije bij de oudheidkundige stad.

Ecoline - De foto

Op basis van deze foto ben ik aan de slag gegaan.

Ecoline - De schets

Uiteraard begin je met een schets. Deze schets is gemaakt met een vrij hard potlood omdat je de lijnen zo min mogelijk wil zien in het eind resultaat.

Ecoline - Het rood

Vervolgens ben ik begonnen met het inkleuren met de rode Ecoline, hier en daar wat vermengt met bruin of geel. De tekening heb ik wat kracht bij gezet door met een kroontjespen wat lijnen te tekenen. De kroontjespen heb ik later gekocht bij de V&D en het setje was zo oud dat er nog een prijs in guldens op stond.

Ecoline - Eind resultaat

En na de bloemen waren de bladeren aan de beurt. Deze zijn vooral groen met blauw en hier en daar een tintje geel.
Ik ben niet echt ontevreden, maar er is zeker ruimte voor verbetering. Zo had ik bij de aanschaf van de Ecoline wat beter moeten opletten. Met de “basis” kleuren rood, blauw en groen kan je geen magenta maken. Ja, wanneer je met licht werkt (zoals de TV) maar niet met verf en inkt. De bloemen zijn dus meer oranje dan roze.

Omdat ik op vakantie ben kan ik jullie reacties niet lezen en daar dus ook niet op reageren, maar laat dat jullie niet weerhouden.

Vietnam

Op dit moment ben ik op vakantie maar zo vlak voor mijn vakantie had ik ineens de energie om blogjes te maken.

Wij maken al jaren van onze vakanties op een elektronische manier een fotoalbum. We begonnen hier mee toen dit nog in de kinderschoenen stond. We hebben er nu 7 staan. We hebben dit bij verschillende bedrijven gedaan en allemaal naar tevredenheid.
Voor mijn vakantie waren we voor vrienden bezig met het maken van een fotoalbum bij Albelli (van hun 40 jarige verlovingsfeest). Onze laatste vakantie albums hebben we daar ook gemaakt. En een verschil tussen Albelli en de bedrijven die we daarvoor een album hebben laten printen was de online versie die Albelli bood. En tot mijn verbazing zijn de oude albums nog steeds beschikbaar. Dus grijp ik de kans aan om tijdens mijn vakantie jullie te trakteren op foto’s van onze vakantie naar Vietnam in 2012.

>> Klik hier om het album te bekijken <<

Dit is niet bedoeld als reclame voor Albelli. Ik ben niet door Albelli betaald. Sterker nog, ik heb deze albums gewoon zelf moeten betalen. Als jullie andere ervaringen hebben met Albelli laat het dan gewoon weten in een reactie. Ook wanneer jullie goede ervaringen hebben met een ander bedrijf kunnen jullie dat gewoon schrijven in een reactie.

Omdat ik op vakantie ben kan ik jullie reacties niet lezen en daar dus ook niet op reageren, maar laat dat jullie niet weerhouden.

Sail 2015

Op dit moment ben ik op vakantie maar zo vlak voor mijn vakantie had ik ineens de energie om blogjes te maken. Zo had ik nog wat foto’s van de Sail die ik aan jullie wilde laten zien. Misschien wat laat, maar beter laat dan nooit.
Schroef - Sail 2015

Schroef – Sail 2015

Boeg - Sail 2015

Boeg – Sail 2015

Even afkoelen tijdens de Sail (2015)

Even afkoelen tijdens de Sail (2015)

Lamp - Sail 2015

Lamp – Sail 2015

Katrol - Sail 2015

Katrol – Sail 2015

Even uitrusten op een van de weinige plekken om te zitten tijdens de Sail (2015).

Even uitrusten op een van de weinige plekken om te zitten tijdens de Sail (2015).

Sail 2015

Sail 2015

Sail 2015

Sail 2015

Bootjes kijken op de gracht vanaf je eigen woonboot tijdens de Sail (2015).

Bootjes kijken op de gracht vanaf je eigen woonboot tijdens de Sail (2015).


Omdat ik op vakantie ben kan ik jullie reacties niet lezen en daar dus ook niet op reageren, maar laat dat jullie niet weerhouden.

Blog moe?

De afgelopen twee weken geen tijd besteed aan het bloggen. Dat ik zelf een lange tijd niets publiceer komt wel vaker voor, maar nu heb ik twee weken lang zelfs geen andere blogs gelezen. Waarom? Ik had er gewoon geen zin in. Waarom ik er dan geen zin in had dat weet ik dan weer niet. Het zal wel een samenspel van allerlei kleine dingetjes geweest zijn.

En het vervelende is dat net in de afgelopen weken de moeder van een dierbare mede-blogster is overleden en daar kom je dan na een week pas achter. Ik had toch graag mijn medeleven op de dag zelf getoond. Maar wat gebeurd is is gebeurd en daar verander ik nu toch niets meer aan. Maar het blijft vervelend.

En de komende weken ga ik het bloggen ook net echt oppakken want ik ga donderdag op vakantie naar Cuba en zit dan twee weken zonder internet. Maar ik zit dan niet zonder camera en ik hoop dat ik na mijn vakantie weer zin heb om jullie mijn foto’s te laten zien.

Foto’s

Een rare week achter de rug, een week die voor een groot deel stond in het teken van fotografie.

Het begon vorige week met mijn foto-blog. Ik kwam er achter dat ik daar al heel lang geen foto’s meer geplaatst had. Ik heb vorige week een ander thema gekozen voor mijn blog en een foto geplaatst. De laatste foto is nu van 13 augustus 2015 en de op een na laatste op 13 augustus 2014. Er zat dus precies een jaar tussen.
De laatste foto’s die ik vorig jaar gepubliceerd heb waren in het kader van de Weekly Photo Challenge. In naam heet dit wel een challenge maar niemand hanteert dit als een challenge. Iedereen zoekt in zijn foto archief naar plaatjes die in het thema passen en (bijna) niemand gaat op pad om nieuwe foto’s te maken over het thema. Maar ik dwaal af.
Ik was van plan om weer regelmatig foto’s te plaatsen op mijn foto blog maar door drukke omstandigheden is dat niet gelukt. Dus jullie hoeven niet meteen te rennen naar mijn andere blog, vooral omdat jullie die laatste foto hier al gezien hebben. En voor het gemak laat ik jullie hem nogmaals zien.

Ancient city, Turkije

En na deze foto is het weer stil geworden op mijn blog. Het was de bedoeling dat ik weer dagelijks een foto zou gaan posten, maar geen tijd geen zin.

Vorige week werd ik er ook aan herinnerd dat ik een Instagram account heb. Ik doe eigenlijk niets met dit account. Ik had tot vorige week geen enkele foto gedeeld en ik volgde maar één persoon. En volgen is een groot woord. Ik kijk één of twee keer per maand op Instagram en zie dan dat ze weer een hele lading foto’s en quotes gedeeld heeft. Sorry Marion, ik ben een volger van niks.
Vorige week schreef Morgaine dat ze ook een Instagram account heeft dus ben ik haar gaan volgen, ook al heeft ze niet de mogelijkheid om foto’s te plaatsen. En omdat ik de app toch al op had gestart heb ik gelijk een oude foto gedeeld.
En zaterdag was er ineens de kans om iets actueels te delen. De gemeente Amsterdam had samen met een reclamebureau 1000 strand stoelen op verschillende locaties in de stad neer gezet. Een van die locaties was het Flevopark. Toen ik zaterdag de hond uit ging laten was ik aangenaam verrast door het schouwspel. Ik heb toen twee foto’s gemaakt en gedeeld via Instagram. Dit is de mooiste van de twee foto’s.

De stoelen waren gewone strandstoelen met de tekst “Kom es ff lekker zitten”. De stoelen stonden los en mochten dan ook verplaatst worden. En dat hebben ze massaal gedaan. Zondag ochtend waren alle strandstoelen weg, verplaatst naar een andere plek. Waarschijnlijk naar een plek in iemands tuin of op iemands balkon.

Het weekeind was vol. Zaterdag kwam de eetclub bij ons eten en dan ben je de hele dag bezig. Bezig met opruimen en bezig met eten koken. Dat eten koken werd vooral door mijn vrouw gedaan, maar waar mogelijk heb ik haar geholpen met het snijden van de groenten.

En zondag hadden we een feest. Vrienden van ons waren 40 jaar verloofd en dat werd groots gevierd. Ze hadden onder andere aan mij gevraagd om foto’s te maken. En uiteraard doe ik dat graag voor vrienden. Natuurlijk heb ik ook genoten van het feest en tussendoor 310 foto’s gemaakt. Samen met de foto’s van de broer van één van de jubilarissen hebben ze een flinke collectie aan foto’s. I.v.m. de privacy kan ik hier niet echt foto’s van het feest laten zien behalve dan deze foto omdat daar alleen de benen van twee meisjes te zien zijn die niet op de foto wilden.

Feest

En na zo’n blogloos weekeind loop je behoorlijk achter in het volgen van blogs. Pas in de loop van maandagmiddag was ik weer helemaal bij gelezen en ben ik in de middag begonnen aan dit blogje. Ik had dit in eerste instantie gisteren af willen maken maar toen had ik geen zin. Ik heb gisteren lekker wat series gekeken en wat getekend.

De eerste poging

Zoals ik vorige week al schreef ben ik naar het park geweest om wat te oefenen met tekenen. Ik heb een rugzak gepakt en daar de benodigde spulletjes in gedaan. Uiteraard viel het tekengerei onder de benodigdheden, maar ook een dekentje om op te zitten, wat te drinken voor mijzelf en een fles water en een bakje voor de hond.

Max, de husky

Dit is hij dan, Max. Hier ligt hij nog rustig te spelen met een bal die hij gevonden heeft. Daar is hij trouwens goed in, het vinden van ballen die door andere honden zijn achtergelaten in het park.
Dit is niet zo’n geweldige foto van hem, maar dat soort foto’s heb ik zo wie zo niet van hem. Hij is niet echt een fotomodel dat netjes stil blijft zitten voor een foto. En echt vrolijk kijkt hij ook niet op deze foto. Je zou hem eens moeten zien met zijn smiley-face.

Flevopark, centrale vijver

Hier ben ik gaan zitten. Iedere keer wanneer ik hier langs loop geniet ik weer van dit uitzicht. Dit tafereeltje is te zien bij de centrale, ovale vijver. De voorgrond vond ik wat saai dus daar had ik de volgende planten in gedachte.

Rietsigaar

Langs deze planten loop ik elke dag. Ze staan langs de ringvaart en leken mij een goede aanvulling op het uitzicht.

Ik heb het landschap eerst geschetst op een klein papier formaat, gewoon om wat te oefenen. De schets ziet er als volgt uit:

Kleine schets

Na deze schets besloot ik meteen het landschap op een grote formaat te gaan tekenen. En zoals ik al beschreven had ging het toen mis met het volgende resultaat:

Grote schets

Nog geprobeerd de vlekken met gum weg te gummen, maar helaas is dat niet gelukt.

Afgelopen week had ik weer wat tijd om wat voor mijzelf te doen. Op het werk is er niets te doen dus een mooi moment om verder te gaan met de tekening. De werk laptop in het zicht zodat ik meteen kan zien wanneer er iemand een vraag heeft of iets uitgezocht wil hebben. Want het zou raar zijn wanneer ik voor mijzelf bezig ben wanneer er echt werk ligt. Dat is het voordeel van thuis werken, dan kan je soms echt meters maken ;-).

Tekening Flevopark

Dit is het resultaat van het uitwerken van de tekening met potlood. Ik heb vooral gebruik gemaakt van het zachtste potlood: 8B.
De vlekken zijn nog steeds zichtbaar dus was deze tekening geschikt om verder mee te experimenteren. Tegelijk met het teken materiaal heb ik ook ecoline gekocht. Waarom? Ten eerste een stukje sentiment. Ik kan me de potjes nog herinneren die ik vroeger had. En in die tijd had ik ook de volgende afbeelding gemaakt:

Veulen (ecoline)

Deze afbeelding heeft mij er toe gebracht om met inkt aan de slag te gaan om kleur in mijn werk te brengen. Mijn teken werk bedoel ik, niet het werk waar ik geld mee verdien. Dat werk kan ik helaas geen kleur geven met ecoline.

Ingekleurde tekening Flevopark

En dit is dan het resultaat. Het voorlopige eind resultaat. Ben ik tevreden? Ja en nee. Ik ben niet echt tevreden met het resultaat. De kleuren zijn veel te fel.
Waar ik wel tevreden over ben is de lessen die ik geleerd heb. Zo weet ik nu dat het werken met ecoline op papier waar fixeer op gespoten is niet echt lekker gaat. De verf lijkt niet meteen te pakken. Ook heb ik het gevoel gehad dat het grafiet van de potloden een beetje oploste in de ecoline. Ik kan dus beter eerst het plaatje opzetten met ecoline en daarna pas de details uitwerken met potlood. Of beide technieken gewoon gescheiden houden.
Het werken met ecoline heeft zo wie zo al een aantal nadelen. Je kan teveel aangebrachte inkt niet zomaar verwijderen. Je moet de inkt dus heel voorzichtig aanbrengen, eerst licht beginnen (door de inkt te verdunnen) en steeds donkerder maken. Ook het mengen kan op een aantal manieren. Ik heb de kleuren vooraf gemengd, maar omdat ecoline doorzichtig is kan je ook mengen op het papier. Het zal een hele uitdaging worden om met ecoline een mooi resultaat neer te zetten, maar daar was ik ook naar opzoek, een uitdaging.

Ik wil nogmaals Morgaine danken voor het aanwakkeren van dit vonkje. Misschien wordt het nog eens een mooie vlam.

Update

Het is al weer twee weken geleden dat hier de laatste update is verschenen.

Vorige keer schreef ik over de heup van mijn moeder. Na dat incident heeft mijn moeder een brace gekregen die voorlopig alles op zijn plaats moet houden en is er een plek aangevraagd in een verzorgingstehuis. Ze heeft nog een week in het ziekenhuis gelegen voordat ze vorige week maandag naar het tehuis mocht. Daar werd ze in eerste instantie op de verkeerde afdeling geplaatst. Toen haar heup uit de kom geschoten was kwam ze nogal verward over. Logisch, als je net alleen thuis bent en het gaat al weer mis. In het tehuis werd ze dus meteen op een afdeling geplaatst met allerlei verwarde mensen. Gelukkig hadden ze snel door dat ze niet thuis hoorde op die afdeling en nu ligt ze alleen op een kamer. En daar zal ze waarschijnlijk nog een paar weken blijven en revalidatie therapie doen.
Op zich gaat het goed met mijn moeder. Ze houd zich sterk en doet alsof er weinig aan de hand is. Hoewel vorige week even duidelijk werd dat ze juist op dit soort momenten mijn vader het meeste mist.

Met mij gaat het ook goed, hoewel de motivatie om dingen te doen niet altijd even groot is. Zo ben ik wel begonnen met tekenen. De donderdag na de ontmoeting met Morgaine (De Workshop) ben ik tekenmateriaal gaan kopen en een dag later ben ik met de hond het park in gegaan. En dat was geen groot succes. Thuis kan hij rustig blijven liggen, maar in het park is hij daar veel te opgewonden voor. Het is me wel gelukt om een paar krabbeltjes op papier te zetten, maar toen zijn favoriete mopshondje voorbij kwam ging het echt mis. Ik had mijn tekenboek neer gelegd om zijn lijn een beetje uit de knoop te halen en voordat ik het wist liepen ze met zijn tweeën over het tekenblok heen met als resultaat een hele vieze pootafdruk op het papier. De volgende keer ga ik gewoon alleen.
Ondertussen heb ik wel wat geoefend. Ik heb op mijn werk een simpel kladblok en een vulpotlood uit de kast gehaald en nu kan ik, wanneer ik niets te doen heb, onopvallend wat tekenen. Binnenkort hoop ik ook wat tijd en zin te maken om te proberen nog wat van de tekening met poot afdruk te maken.

Ondertussen heb ik mij ook nog een ander dilemma op de hals gehaald. We hebben in de fietsenstalling een aantal fietsen staan die al heel lang niet gebruikt zijn. Mijn vrouw heeft een scooter waarmee ze naar haar werk gaat en voor mijn werk zal ik echt met de auto moeten. Die fietsen zijn op dit moment niet geschikt om op te fietsen. Het opknappen en/of vervangen door één goede fiets is al een aantal keer ter spraken geweest.
En deze week werd ik in een reactie bij Tess (Terug naar de Bijlmer) door Rob (Blogger uit Amsterdam-ZuidOost) uitgenodigd voor een fietstochtje door A’dam Z-O wanneer ik weer een goede fiets zou hebben. En Tess zou dan ook mee gaan.
Als ik nu ineens de fietsen ga op knappen lijkt het alsof ik mijn mede-bloggers belangrijker vind dan mijn vrouw. Maar aan de andere kant, als ik niets doe dan lijkt het net alsof ik niet met Tess en Rob wil fietsen door Zuid-Oost.
Ja Ja, ik weet het, ik moet er geen hals zaak van maken, maar boven in mijn hooft blijft het wel rond tollen.

Heup

Net een druk weekeind achter de rug. Een weekeind dat iets langer duurde dan verwacht. Het begon donderdag, niet zo zeer voor ons maar vooral voor mijn moeder. Donderdag heeft ze een nieuwe heup gekregen.
Zaterdag, voordat we op verjaardagsvisite gingen, zijn we bij haar op bezoek gegaan. Het ging toen goed met haar. Ze kon en mocht al voorzichtig wat lopen, bijvoorbeeld om naar het toilet te gaan. We waren wel wat verbaasd dat je tegenwoordig zo snel al weer op de been bent na zo’n operatie.
En zondag mocht ze al weer naar huis. Ik was net aangekomen bij mijn broer toen het telefoontje kwam dat ze opgehaald kon worden. Ik heb mijn vrouw en onze hond achtergelaten bij mijn broer en ben naar het ziekenhuis gereden. Ik heb mijn moeder thuis gebracht en omdat mijn zus al de hele tijd bij haar was ben ik vervolgens weer teruggereden naar mijn broer. We waren daar vooral om onze hond kennis te laten maken met de pub die ze net hadden, maar we besloten toch te blijven voor het eten. Het was mooi weer dus het werd een barbecue.
Om kwart over zeven waren we al zo moe dat we besloten om naar huis te gaan en thuis koffie te drinken. Die koffie is er nooit gekomen. We reden net bij het Prins Claus plein toen het telefoontje kwam. Mijn moeder zou gevallen zijn, maar later bleek dat het iets anders zat. Mijn broer had tijdens de barbecue gedronken en durfde niet te auto te rijden. Verder zijn wij de enige die een auto hebben dus er zat niets anders op dan weer terug te rijden richting Rotterdam. En daar hoorde we wat er gebeurd was, ze was niet gevallen maar door haar benen gezakt. Omdat ze wat koorts had en zelfs niet met hulp kon opstaan uit de rolstoel besloot de arts dat ze beter naar het ziekenhuis kon.
Vervolgens mochten we wachten op de ambulance. Mijn moeder was geen spoed geval dus moesten we wachten tot ze tijd hadden. We hebben dus twee uur gewacht op de ambulance. Maar ook in het ziekenhuis schoot het niet op. Ook daar gingen de spoedgevallen voor. Het heeft zeker een uur geduurd voordat ze besloten een foto te maken van de heup. De heup bleek uit de kom geschoten te zijn. Er werd door de artsen besloten dat ze dat niet direct op gingen lossen maar dat dat vandaag op de operatie tafel zou gaan gebeuren.
Uiteindelijk was het kwart voor een voordat we weer konden vertrekken richting Amsterdam en zelfs toen lag mijn moeder nog op de spoed eisende hulp en nog niet op de afdeling waar ze die ochtend nog lag. Kwart voor twee waren we pas thuis, en dan ben je blij dat de de mogelijkheid hebt om thuis te “werken”.
En nu is het afwachten hoe het verloopt.

Beslissing

Gisteren een belangrijke beslissing genomen. Ten minste, voor mij en mijn werk belangrijk.

Binnen mijn bedrijf is het personeel verdeeld over “Business Lines” op basis van kennis en vaardigheden. Tot nu toe zat ik in een business line voor de wat oudere programmeer talen. Ondertussen heb ik ook flink wat kennis op gebouwd van de Microsoft ontwikkel omgeving en zou dus ook terecht kunnen in die business line. Gisteren heb ik gesproken met een manager van de Microsoft business line en hij geeft zijn akkoord voor een overstap, ik moet alleen zelf beslissen of ik dat wil. En voordat ik weer terug was bij mijn bureau had ik de beslissing al genomen om over te stappen.

Wat zijn nu de consequenties? Door over te stappen wordt de toekomst binnen het bedrijf iets zekerder, ik moet tenslotte nog minimaal 12 jaar. En ik heb dus meer kans op de leukere opdrachten.
De overstap kan ook consequenties hebben voor de huidige klant. Nu was een verlenging van het contract al twijfelachtig, en als ze horen van de eisen die er in het nieuwe jaar aan mijn inhuur gesteld gaan worden zullen ze extra moeten gaan nadenken. Nu is de verdeling tussen de twee programmeer talen nog 50-50 maar dat moet dan gaan verschuiven naar 100-0 (hooguit 90-10) en ik weet niet of ze dat wel willen. We zullen zien.

Voorlopig ben ik blij met de overstap.

Tekenen

Zaterdagmiddag op bezoek geweest bij Morgaine. Ik had voor vertrek al van alles klaar gelegd, werk van minimaal 25 jaar geleden, mijn fototoestel en op aanraden van Morgaine zelfs iets oud aangetrokken. En toen vroeg mijn vrouw of ik ook gedacht had aan een bloemetje of iets voor bij de koffie. Natuurlijk had ik daar niet aan gedacht, zo lomp ben ik af en toe. Dus dat moest eerst even gehaald worden. Terwijl ik in de auto bleef wachten (i.v.m. parkeerwachters die ineens langs konden komen) heeft mijn vrouw een lekker appeltaartje gekocht en een mooie bos bloemen. Bloemen die Morgaine schitterend vond.

Klik hier om te lezen hoe de ontmoeting met Morgine verlopen is

Werk en andere zaken

Weer eens tijd voor een update, de vorige is al weer veel te lang geleden.

Laten we eens beginnen met het werk. Ik weet niet wat ik vorige keer allemaal verteld heb en ik heb ook niet zo veel zin omdat terug te lezen. Jullie waarschijnlijk ook niet, maar als je het wel wil dan kan je het ->hier<- vinden. Als ik dingen dubbel vertel zie dat dan maar als een “previously on …” wat je aan begin van series altijd ziet.
Er speelde dus wat politieke spelletjes op mijn werk. Bij een deel van de klant willen ze af van de tussenpartij en willen ze mij voor lange tijd inhuren en bij de tussenpartij vinden de beslissingsnemers dat ik (en mijn kennis) niet nodig ben. Om mij niet voor altijd kwijt te zijn heeft de klant mij nu rechtstreeks ingehuurd voor minimaal een maand en gaat het niet meer via de tussenpartij.
Het politieke spelletje is daarmee nog niet afgelopen. De tussenpartij heeft het onderhoudscontract en wil mij niet in het team hebben. Zakelijk gezien dan, want ik mag gewoon op de afdeling zitten en dagstarts bijwonen. Ik mag alleen het echte werk niet doen omdat dat bij het team thuis hoort.
Er zijn wel wat dingen verzonnen om mij bezig te houden, maar dat zijn niet allemaal even duidelijke opdrachten. Iets wat wel duidelijk was was werk van ongeveer een dag. Ik heb dit werk uit weten te smeren tot een week, en volgende week zie ik wel of ik iets kan met de minder duidelijke opdrachten. Ik moet tenslotte mijn tijd weten te vullen tot het eind van de maand.
Daarnaast zit ik ook nog met een persoonlijk dilemma. De beslissingsnemers van het team vonden mijn kennis niet noodzakelijk, maar ondertussen krijg ik nog steeds vragen van de teamleden. Moet ik deze vragen wel beantwoorden? Ze zouden het zonder mij moeten kunnen dus eigenlijk zou ik ze niet moeten helpen en toch doe ik het. Misschien stom.
En er speelt nog iets anders. Een van de outsource collega’s, een in Spanje wonende Nederlander, heeft misschien ander werk. Vandaag of misschien volgende week weet hij of hij daar aangenomen wordt. Dan valt er weer een teamlid weg en komt er misschien een plekje voor mij vrij in het team. Ik ben op het moment de enige die er vanaf weet, dus dat kan wel eens in gaan slaan als een bom.

Ik heb een week of zes, zeven geleden ->hier<- ook geschreven dat we behang gekocht hadden en het oude glasvlies van de muur hebben getrokken. De behanger had echter een hele volle agenda. We hebben dus een aantal weken naar een betonnen wand zitten kijken. Weliswaar vluchtig wit geschilderd maar het blijft een betonnen muur.
Deze week kwam de behanger langs en het eerste wat hij zei was dat de muur ongeschikt was voor het behang dat we uitgezocht hadden. Zelfs met een extra papier laag zou je alle oneffenheden blijven zien. De enige oplossing zou zijn om de muur glad te laten maken door een stukadoor.
We kozen voor een andere oplossing. Mijn vrouw is samen met de behanger naar de bouwmarkt gegaan om glasvlies te kopen en deze heeft de behanger vervolgens op de muur aangebracht. De muur ziet er weer strak uit, zonder bobbels deze keer. Nu moeten we alleen nog kijken of we het geld van het behang terug kunnen krijgen.

Het is ondertussen een flinke update geworden, ik laat het hier bij.
Misschien volgende week nog een blogje over de familie perikelen, maar daar moet ik nog over nadenken.

Morgen ga ik op bezoek bij Morgaine, dus daar zal zeker nog wat over verschijnen.

Iedereen een fijn weekeind gewenst.

Oudheidkundige stad

Tijdens ons weekje in Turkije hebben we één echte excursie gedaan. Een tocht met een cabrio-bus naar de Green Canyon en naar een oudheidkundige stad. Het was een relax vakantie en deze excursie leek ons relaxed maar met toch veel te zien en daar hadden we ons niet in vergist.

De eerste twee delen gemist? Klik hier en hier.

Klik hier om het vervolg te lezen en de foto’s te zien

Onbenullig

Ik wilde vandaag een blogje schrijven met een update over mijn werk. Hoe het contract niet zozeer verlengt is als wel omgezet naar een nieuw contract. Hoe dat contract misschien weinig verandering brengt. Hoe mijn teamleider zich misschien gepasseerd voelt, twee keer.

Totdat ik gisteren ochtend las dat de moeder van een vriendin weer borstkanker heeft.

En gisteravond las ik bij een ander dat een goede vriendin van haar was overleden.

En dan wordt je daar een beetje stil van en dan bedenk je je dat die werk probleempjes eigenlijk maar onbenullig zijn. Ik ben gezond en ik heb werk, en eigenlijk ben ik gelukkig.

Vandaag dus geen geklaag over onbelangrijke zaken, maar medeleven met iedereen met echt leed.

Van alles en nog wat.

Dit blogje word misschien een rommeltje, maar ik had zin om wat te schrijven. Dingen op te schrijven, van mij af te schijven, te delen, what ever.

Laat ik eens beginnen met mijn werk. Ik zit op mijn werk in een beetje rare situatie, maar omdat duidelijk te maken moet ik misschien even de voorgeschiedenis schetsen. Ik werk in de automatisering voor een detacheringsbedrijf (bedrijf A) en ben tien jaar lang ingehuurd geweest door een klant (bedrijf B). Twee jaar geleden werd er een onderhoudscontract afgesloten tussen de klant en een ander detacheringsbedrijf (bedrijf C) en iedereen die niet in dienst was van bedrijf C moest vertrekken. Zo vertrok ik daar dus twee jaar geleden.
Een jaar geleden kwam ik weer beschikbaar en werd ik gelijk weer binnen gehaald door de bedrijven B en C. Er kwam wat extra werk aan, maar belangrijker was nog dat zonder mijn kennis van de systemen het werk niet echt op schoot.
We zijn ondertussen weer een jaar verder en de hoeveelheid werk neemt weer af. Er is dus niet genoeg werk om iedereen bezig te houden en wederom werd mijn contract opgezegd. Zoals het er nu naar uitziet zit ik er tot het eind van de maand.
Maar ondertussen worden er wat politieke spelletjes gespeeld met mij als inzet. De klant wil mijn kennis niet weer kwijt raken en het tussen bedrijf wil niet een deel van de opbrengst afstaan. Zo is er een verzoek tot verlenging aangevraagd en heeft mijn project leider aangegeven dat hij een verlenging niet nodig vindt. Ondertussen gaan er ook stemmen op om de tussen partij er helemaal uit te gooien.
Ik maak me er voorlopig nog niet druk om. Ik heb misschien geen werk, maar wel een baan en ik blijf voorlopig elke maand mijn salaris ontvangen. En horen dat je onmisbaar bent doet ook goed.

Omdat ik geen werk heb, heb ik tijdens kantoor uren ook geen uitdaging. En ik ben er de laatste weken weer achtergekomen dat ik een uitdaging nodig heb in mijn leven en liefst een geestelijke uitdaging. Ik heb die uitdaging nu niet in mijn werk en privé heb ik ook geen echte uitdagingen. Ik kan genoeg doen, zoals bloggen en foto’s bewerken, maar een echte uitdaging is dat voor mij nu niet meer. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het nog steeds leuk om te doen maar dan misschien meer als een stukje ontspanning. En ontspanning krijg ik al genoeg.
Dus ik ben opzoek naar een uitdaging, en dan wel een uitdaging die langer duurt dan een paar weken. En Lis vind dat ik een uitdaging moet zoeken die buiten mijn comfort zone ligt. Ze had het zelfs over pottenbakken. Sorry Lis, maar dat gaat het zeker niet worden.
Er zijn wel wat hobby’s in mijn hoofd de revue gepasseerd, maar de juiste heb ik nog niet gevonden. Zo werd ik getriggerd door de blogjes van Morgaine en heb ik de tekeningen uit mijn jeugd nog eens te voorschijn gehaald. En ik denk dat ik tekenen en schilderen maar beter niet kan gaan doen.
Ik heb ook nog gedacht aan portret en modellen fotografie. Daar ligt zeker een uitdaging buiten mijn comfort zone. Niet zozeer in het fotograferen maar meer in het zoeken en benaderen van de modellen. Ik zou natuurlijk op mijn blog een oproep kunnen doen, maar ik verwacht dan niet zoveel reacties.
De uitdaging die misschien nog het meeste kans maakt is het schrijven van een boek. Dat is geestelijk uitdagend en is niet in een paar weken al klaar. En het schijven van een fantasie verhaal ligt ook niet echt in mijn comfort zone. Ik zit echter met één probleem, ik heb nog geen basis verhaal lijn. En zonder verhaal lijn is het lastig een boek te schrijven.

Ik heb ook nog wat leuk nieuws, begin deze week kreeg ik de melding dat ik honderd volgers heb. En ik vind dat bijzonder, of misschien meer verbazing wekkend. Want waarom zou iemand in hemelsnaam mijn blog volgen? En niet één persoon, maar het zijn er zelfs meer dan honderd. En dat voor een blog zonder thema, regelmaat of wat dan ook.

En ik ben jarig vandaag. Nee, ik vier vandaag geen feest, dat doen we volgende week zondag. Dan is mijn vrouw ook jarig geweest (dinsdag) en kan de visite gratis parkeren in de straat.

Update

Van een aantal mensen al de vraag gekregen of alles goed was met mij, want het was zo stil hier. Ja, alles gaat goed alleen een beetje druk. Op een goede manier druk. Twee drukke weekenden achter de rug. Het eerste weekeind begon met de Toppers op vrijdag, behang uitzoeken en boodschappen doen op zaterdag en op zondag oude meubeltjes in een busje laden en glasvlies van de muur af halen. Dat laatste was zo gebeurd want glasvlies trek je zo van de muur af wanneer je dat wilt. En afgelopen weekeind naar het theater op zaterdag en op zondag weer een hele dag bij mijn moeder.

In het eerste weekeind hebben we ook het proefabonnement van Netflix gestart en zijn vervolgens begonnen aan de serie “Orange is the new Black”. Ik zou iedereen adviseren er niet aan te beginnen. We hebben nu, anderhalve week later, alle 26 afleveringen gekeken. Elk vrij uurtje werd er mee gevuld. Vind je het gek dat ik dan geen tijd meer heb om te bloggen.

Nog even terug komen op mijn vorige blogje “Sport Fotografie”. Het was blijkbaar voor de meeste niet duidelijk wat ik had gefotografeerd. De meeste zagen alleen maar foto’s van zwemmende mensen. Op de foto’s staat het Nederlandse zwemteam dat een trainingsstage hield in Turkije, in hetzelfde hotel als waarin wij verbleven. Het hotel had een zwembad van wedstrijd formaat. En dit “meisje” is tweevoudig Olympisch kampioene Ranomi Kromowidjojo.

Ik heb ook nog andere foto’s gemaakt tijdens mijn vakantie en deze heb ik al een beetje uitgezocht. Ik moet ze alleen nog even bewerken en dan kan ik ze tonen. Misschien moet ik nog wat selecteren want op dit moment kan ik er 4 of 5 blogjes mee vullen.

Sport fotografie

Tijdens mijn vakantie heb ik een mooie gelegenheid gekregen om wat sport fotografie te (be)oefenen. Normaal gesproken lig ik niet met mijn camera aan het zwembad dus in eerste instantie heb ik geprobeerd wat foto’s te maken met mijn mobiel. En ik kan je vertellen dat een mobieltje niet geschikt is om sport foto’s mee te maken.

Klik hier om verder te lezen